Σε γειτονιά του Ηρακλείου μια κυρία πριν από χρόνια διακήρυξε ότι είδε “όραμα” την αγία Μαρίνα και της υπέδειξε μια εικόνα της. Εκείνη “βρήκε” την εικόνα και με τις συνεισφορές πιστών, έκτισε μια εκκλησία η οποία έχει γίνει οικογενειακή επιχείρηση, στην οποία συμμετέχουν και διάφοροι ιερείς, οι οποίοι αφήνουν (με άδεια της αρχιεπισκοπής;) τους ναούς τους, για την παρουσία στους οποίους πληρώνονται από το δημόσιο, και σπεύδουν να λειτουργήσουν στο “μαγαζάκι”, προφανώς με το αζημίωτο…
Η ιδιωτική εκκλησία σήμερα είναι από τις πλέον κερδοφόρες επιχειρήσεις στην περιοχή του Ηρακλείου, με τάματα, συνεισφορές χρημάτων, και τόνους λάδι, από τους πιστούς.
Η οικογένεια των ιδιοκτητών δε χρειάζεται καν να έχει άλλη εργασία, αλλά από το “μαγαζάκι” και μόνο και χάρη στην πρόθυμη στάση πιστών (πολλοί από τους οποίους λειτουργούν με περισσή αφέλεια, είναι αλήθεια, απέναντι στους “οραματιστές” ιδιοκτήτες) έχει καταφέρει να αποκτήσει μια σεβαστή περιουσία σε ακίνητα (για να μιλήσουμε μόνο για ορατά υλικά…)
Γιατί μου ήλθε τώρα αυτή η ιστορία στο νου; Διαβάζοντας ότι στο Ηράκλειο θα έλθει το “άφθαρτο χέρι” της Μαρίας της Μαγδαληνής!
Το “άφθαρτο χέρι” φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας του Aγίου Όρους και χθες έφτασε στην Ιερά Μονή Αγίας Τριάδας Τζαγκαρόλων, στα Χανιά, συνοδεία μοναχών από τη μονή του Αγίου Όρους, ενώ το υποδέχθηκε υπό τους ήχους της καμπάνας του μοναστηριού ο μητροπολίτης Κυδωνίας-Αποκορώνου, Δαμασκηνός, πλαισιωμένος από ιερείς της μητρόπολης. Στην τιμητική συνοδεία υπήρχαν και Κρητικοί με παραδοσιακές στολές.
Σήμερα θα μεταφερθεί στο Ηράκλειο.
Στη φωτογραφία βλέπετε και το “άφθαρτο χέρι”, στο οποίο προφανώς συνεισφέρουν πάντα οι πιστοί…
Οράματα, χέρια που μένουν άφθαρτα επί 2.000 χρόνια. Επενδύσει χρυσού από ανθρώπους που είτε έχουν (δικό τους το θέμα) είτε δεν έχουν και πρέπει να βρουν, για να ζητήσουν κάποιο θαύμα…
Καταστάσεις που θυμίζουν μεσαίωνα, με τις μάγισσες, τα θαύματα, τους αδιαμφισβήτητους ιερωμένους και τους θαυματουργούς τους βίους…
Τελικά, μήπως είμαστε πολύ αφελείς;
Γιατί άλλο η πίστη, απόλυτα ιερό και σεβαστό συναίσθημα, άλλο η αφέλεια και το γνωστό “εις υγείαν των κορόιδων”…
Candiot
